In ieder stadje hetzelfde schatje. Een traject met hindernissen. Blog 6

Na Swinoujscie was ik wel toe aan een nieuw gebied. Er was veel deining in de haven, dat sliep onrustig. Het was inmiddels 17 juni. Naar Bornholm graag. Die afstand was te groot voor 1 dag. Dus een omweg gemaakt via Rügen, Sassnitz, 44.5 mijl. Met een gemiddelde van 5 knopen doe je daar 9 uur over. Hoewel we het zeilend wilden doen moest toch af en toe  de motor bij.  Máár. ...6 uur lang met ruime wind (schuin van achteren), met bulletalie, kunnen zeilen! Was een fijne tocht. De haven van Sassnitz werd een kwelling. De hele nacht hebben we  als een gek liggen rollen. Nog nooit heb ik zo vurig gedacht" mag dit alsjeblieft stoppen". Dus de volgende ochtend waren we voor het eerst chagrijnig tegen elkaar en zaten we elkaar in de weg.  Geen best uitgangspunt voor een lange tocht naar Bornholm (56 zeemijl, bijna 100 km).  Maar het weerbericht leek goed en we moesten doorpakken.  Geen Prora dus, een teleurstelling. Eerst nog maar even op de motor langs de kliffen en de Königstuhl. Dat  werd weer hotsebotsen, de Stuhl lag in de wind dus zeil hijsen kon niet. 

Enfin het moment kwam om koers Bornholm te zetten, grootzeil hijsen, hee hij blijft steken....chips de val zit om de rechter zaling, hotsebots  hotsebots. Naar de mast dus maar. Ik klemde me aan de mast en probeerde de val langer te maken en hem terug te slingeren. Uiteindelijk lukte het door hem richting Chris, die in de kuip stond, te slingeren. Die ving hem op en hij schoot los, hoera....edoch, nu zat hij om de rechter zaling.  Lukte ook weer om los te krijgen. Maar het humeur....." zullen we nog even naar het weerbericht luisteren" zei Chris, toch wat benauwd kijkend naar de wolkenpartijen en de opbouwende golven.  Daar was Delta Pappa weer met zijn Grosse Konferenz.  En ja bft 7 und gewitter (onweer) te verwachten. Toen was het klaar, op naar de dichtstbijzijnde haven. Lohme.

Leuk, beschut maar stinkend naar riool. (roodalg). We hadden even tijd nodig weer elkaars " schatje" te worden. Die 7 is er nooit gekomen en we dachten een foute beslissing genomen te hebben maar dat viel mee. De daaropvolgende dag was er een prima wind en zon. 

Op naar Bornholm! Om 8.15 vertrokken. De zegeningen van Navionics werden weer breed uitgemeten. Zo makkelijk koers uitzetten en afstand laten berekenen! Er zat wel een vreemd slingertje halverwege de route, maar daar staan boeien en kan je keurig doorheen. Hee een windmolen park, nou ja, daar mag je tegenwoordig gewoon doorheen toch? Op Navionics staan allemaal gele boeien dus dat is geen punt. 

Alleen, de aanloopboeien zagen we niet. "Wat is het hier toch slecht aangegeven" moppert Chris, helemaal geen aanloop tonnen naar de doorvaart. "Oh, ik zie het al, de molens zelf hebben gele onderkanten maar waar moet je er nou toch doorheen"? Ineens zag ik het, het park links stond op poten en rechts op pijlers.  Simpel, daar moet je tussendoor. Wij opgelucht verder.

We zagen een boot liggen bij het ene park maar dat is logisch, die bewaken de boel natuurlijk."Hee ze komen op ons af, vervelen zich zeker". En ik neem nog een hap van mijn boterham. Ze kwamen wel erg recht op ons af. En ja hoor "sailing is nog allowed here" klonk het vanaf het schip. Ik zeg tegen Chris, "we moeten zeker op de motor " .

Inmiddels werden we via de Marifoon op kanaal 16 opgeroepen en daar raak je toch wat zenuwachtig van. Alle geleerde protocollen en engels waren verdwenen.

 "Sailingyacht Daya Sailingyacht  Daya here the Windcat 42."

"Uh. ..here Sailingyacht Daya"

"Sailingyacht Daya you are not allowed to sail here"

"Oh, do you mean that we cannot go on sail, do we need to use the motor?"

"Please to Chanel 06"

Ik zeg niks en begin te klikken naar 06

 "Here I am" roep ik vertwijfeld. 

" You have to go back  where you came from" was de boodschap.

Hoe sukkelig kan je zijn.

Chris stuurt rechtsomkeert en krijgt de giek, gelukkig niet al te hard, tegen zijn kop.

Onze broze goede verstandhouding kreeg het weer even te verduren, mijn zelfvertrouwen geknakt, want ik had niet goed naar de kaart gekeken en blind op ons navigatiesysteem Navionics, vertrouwd en het was toch geen vertoning geweest....en Chris hád nog gezegd......

Bijna 2 uur later (!) lagen we weer op koers, want aan de omweg leek geen einde te komen.

Maar het zeilen ging weer lekker. We werden nog wel een paar uur achtervolgd door zware luchten maar de wind bleef perfect

Nog geen 3 andere boten tegengekomen, alleen wat oorlogsschepen waarvan er eentje om ons heen leek te draaien, maar dat zal wel zinsbegoocheling  geweest zijn.

Bornholm

Om 20.15 arriveerden we in Rønne op Bornholm. Viel nog mee. Uiteindelijk zijn we daar 5 dagen gebleven want de wind viel weg en geen zin in motoren en er waren goeie busverbindingen om het eiland te ontdekken. Het was de moeite waard, Bornholm. Wat een mooi eiland.

We hebben het van links naar rechts en van boven naar beneden doorkruist. Steeds verschillende landschappen. Eerst naar Svaneke, daar móest je geweest zijn. Wij kregen er Volendam associaties bij. Gauw een stukje verder langs de zee gelopen. Een daar was een ongekend mooi wandelpad langs de grillige rotskust met veel bloemen en een heerlijk geurend bos.

Net Mediterraan, zeker met die heerlijke temperatuur.  We konden niet stoppen met lopen en zijn ongepland doorgelopen naar het volgende dorp. Dit zijn dan die momenten dat je heel blij wordt en ik ontzettend dankbaar ben dat ik dat kan, dat mijn benen en conditie dat toelaten. 

En zo zijn we ook naar de noordkust gegaan, naar Sandvig, natuurgebied Hammeren . Daar was het iets drukker, liep ook een familie van die ruige bruine runderen (donkerder en korthariger dan hooglanders) op het pad. Met van die grote horens. Dan is het wel fijn als er ook nog andere, flìnke, wandelaars zijn. 

Chris kreeg zijn hoogtemomentje hier. Ging het aanvankelijk prima, maar de kust werd steeds hoger en steiler, dus de man met de hamer kwam uiteindelijk toch. Terug, terug! Maar het alterntieve pad, ver van de kliffen, was ook prachtig. 

Zweden 

Er werd weer een mooie wind voorspeld en het werd hoog tijd te vertrekken, het was 24 juni en als we de Scherenkust nog wilden meemaken...Op naar Zweden, Simrisshamn, 32 mijl. Uiteindelijke doel de Hanöbucht.

Helemaal mooi was de wind nu ook weer niet, we moesten een beetje van koers af maar maakten 4-5 knopen. Boven Bornholm loopt een grote en drukke shippinglane. Je ziet al van verre een hele rits vracht- en cruiseschepen. Hun snelheid is zo groot dat als je net achter het ene schip langs wilt het volgende al weer akelig dichtbij komt. Helemaal duidelijk was niet waar de "middenberm" was waar je kon wachten op het verkeer van de andere kant. Het leek ook dat we voorbij een aanstormend schip waren, maar Chris zag toch dat dat niet het geval was, dus snel rechtsomkeert gemaakt. Ging allemaal goed. Er leek geen einde aan de oversteek te komen. Het duurde ruim 2 uur voor we aan de overkant van de scheepssnelweg waren. Dan haal je toch opgelucht adem. 

Om 17.00 legden we aan in Simrisshamn. Wat een saaie haven! We zijn nog even het stadje ingelopen en dat was wel weer kneuterig schattig.

Altijd weer dat weer!

We hadden iets eerder naar de lange termijn voorspellingen moeten kijken. 's Avonds deden we dat wel en tot onze schrik zagen we dat er over 4 a 5 dagen 1 tot 2 weken sterke westenwind verwacht werd, zeg maar storm. Ja, dan ga je niet ankeren tussen de eilandjes van de scherenkust. Dan ga je als een haas naar het westen met de nog heersende prettige oostenwind. Wat een teleurstelling. Geen Scherenkust. Waar kan je het beste zijn als er een trein van depressies, zeg maar storm en regen, verwacht wordt. Toch wel een grote stad. We kozen voor Kopenhagen. Gelukkig kregen we nog een paar dagen tijd van de weergoden dus we konden met tussenstappen ernaar toe.  Eerst op naar Ystad.

Ystad

"De klok sloeg 4 toen we de haven binnenvoeren, de trein sukkelde het station achter de haven in" . De stad van Wallander.  Je krijgt er vanzelf crimineigingen van.

De laatste dagen vóór het Westweer? De temperatuur is heerlijk. Korte broek, T-shirt. Na alle stilte op Bornholm en de zee is het stadsgeluid niet te miskennen. Sirenes, haven- en werkgeluiden. Bedrijvigheid. En ook het knusse geluid van de kerkklok die ieder half uur de tijd slaat. Niet opdringerig maar met een mooie ronde slag. Wat de stad leuk maakt is de kleinschaligheid en zijn de mooi gekleurde huisjes en de overal bloeiende rozen. 

Bijna engels. Maar het wordt nergens popperig of vervelend . Ook grotere gebouwen zijn met veel mooie details en zorg neergezet. Overal kom je goed onderhouden openbare tuinen en parkjes tegen. Een fijne stad. Klein museum met een leuke suppoost. Hij liet ons nog even de tentoonstelling zien die de volgende dag geopend zou worden. Was wel weer heel leuk.

De volgende halte werd :

GislővsLæge

Een klein onbeduidend dorp aan de kust met huizen waar wij van watertanden. Slechts één op een karige kampwinkel in het voormalige Oostblok lijkende supermarkt, met een meisje dat geen woord Engels sprak. Maar wat zo gek is, we vinden dit soort haventjes steeds leuker worden. Beetje rommelig, oude houten steigers, eenvoudige maar schone toiletgelegenheden. Je vaart binnen en denkt "wat moet ik hier nou" en je gaat weg met een licht weemoedig gevoel. 

De volgende aflevering meer over de tocht naar Malmő/Kopenhagen .

We blijven helaas achter de feiten aanlopen want we zijn al weer een stuk verder.  In Kiel al weer!

Groetjes van José, ook van Chris