The Bridge, verhaal 7

Gislövslage naar Malmő

Na het haventje waarvan José  schreef: "Als je binnen vaart dan denk je, wat moet ik hier nou en als je weg vaart doe je dat met lichte weemoed", zeilden we dus met die lichte weemoed en een klein windje de zee weer op. Eerst ging het een rustige 3,5 knopen, daarna terug naar 2 knopen en uiteindelijk een halve knoop. Vandaag geen tijdsdruk (dacht ik) dus dreven we langs de kust, gebruikmakend van ieder zuchtje wind. De kust was mooi, ietsje golvend, beetje bebouwing met wat plukjes groen en wat kleinschalige stranden. Het leven was goed! Bij het stadje Trelleborg moesten we het 'ijzeren zeil' starten want we dreven de aanloop naar de haven in en met grote scheepvaart is dat niet gewenst. Na een paar minuten zag ik verderop water klotsen en een zeilboot onder een flinke helling zeilen.  Wat vreemd, wíj lagen stil.  Dat klotsen kwam van flinke stroom, we kwamen in de buurt van de Sund, en die schuine zeilboot, dat kwam van...wind! In een keer, wush, werd onze boot schuin geduwd en begon te lopen. De wind was 90 graden gedraaid en hoog aan de wind scheurden we op het kanaal af. Het westweer was begonnen! 

We naderden het Falsterbro kanaal dat ons tussen een eiland (Falsterbro) en het vaste land naar de Sund zou brengen, de beroemde waterweg tussen Denemarken en Zweden. Aan het einde van het kanaal was een draaibrug en volgens mijn docu draait die ieder heel uur. Bij het indraaien van het korte kanaal zag ik de brug en die begon net te draaien. Helaas gingen we dat net niet halen. José vond dat ik wel iets meer vaart had kunnen houden. Tja, raak je onthaast... Maar ja, een klein uurtje wachten dan maar. Even kijken op het bord. Oh, tussen 14.00 en 16.00 uur draait hij niet. Dan maar aanleggen zonder aanlegplekken. Aan een uitbouw van de brug. Rot plek. Ineens gebeurde er iets geks. Het water vlak voor de boot begon te kolken en te stromen en er kwamen grote oranje ballen boven water. Het bleek een sluisdeur te zijn die uit de bodem omhoog kwam. We hebben de boot onmiddellijk los gegooid en nog trillend in de benen met veel moeite en met veel lijnen aan een grote dukdalf vastgelegd.

Daar in de zon ruim anderhalf uur lekker liggen lezen. Na het draaien van de brug konden we op zeil de Sund op, het indrukwekkende water tussen Denemarken en Zweden.

Op de Sund kreeg ik een flashback van een vacantie toen ik net 19 was. Met een vriend in een lelijke eend een rondje Scandinavië gedaan. Als eerste stop naar een camping aan de Sund bij Kopenhagen gereden. We waren een beetje opgewonden want "iedereen wist dat de vrouwen in Scandinavië vaak bloot liepen". Dus toen de volgende ochtend alle vrouwen op de camping gewoon kleren of badpakken aan hadden was dat een teleurstelling. We hebben het nog aan een buurman gevraagd, een vertegenwoordiger met een uitklaptent  boven op zijn auto, maar die zei dat we geduld moesten hebben "omdat het nog te vroeg was". We lagen in onze tent naar buiten te kijken, komt er een klein bleek sproetig Engels jochie aan. Die gaat voor de tent staan en begint ons uitgebreid te vertellen dat de Engelsen de Nederlanders vroeger regelmatig de pan in gehakt hebben, met details en jaartallen. Zo'n snotneus!! Michiel de Ruyter zei hem helaas helemaal niets dus daar viel niet mee te scoren!

De Sund was ook een hoogtepunt van de reis. Geweldig! De grote brug (The Bridge) tussen Denemarken en Zweden lag al voor ons over de indrukwekkende en belangrijke waterweg. Al in 1497 was de helft van alle schepen die De Sund (de Sont) passeerden afkomstig uit Nederland en is de Gouden eeuw (17e eeuw) voor een groot gedeelte te danken aan de Oostzee handel. In 1530 voeren er al 400 Nederlandse schepen continue heen een weer naar de Oostzee, allemaal over de Sont. De Denen inden tol en registreerden alles.

Indrukwekkend moment. Ik riep: waanzinnig, met eigen boot op zeil onder De Brug door!!

Aan de de andere kant van de brug was de jachthaven van Malmö, dat was het einddoel van vandaag. Niks aan, housemuziek de hele avond, dan nog wel met een lichtshow. Maar gelukkig om 24 uur stil. Volgende ochtend op zoek naar een havenmeester en een brievenbus. "Havenmeester? Nee het is zaterdag (hoogseizoen!) , dan werkt hij niet. Dan moet je bij de snackbar zijn". Het meisje van de frieterie, met paars haar, piercing, tatoo's en naveltje, was blijkbaar ook inval havenmeester. Na aandringen was zij uiteindelijk ook bereid om onze post in haar woonbuurt in de brievenbus te doen. De post kwam ook aan, erg dat ik een twijfelmoment had!! Woord van de dag: vertrouwen!

Kopenhagen 

Vanaf Malmo weer onder de brug door en dan langs de brug naar Kopenhagen. Mooie zeildag en indrukwekkende havenpartijen. Zoals ik eerder schreef vonden we een leuk klein haventje op loop afstand van het centrum en 200 meter van de Meermin zodat het zeker niet saai was. 

Dankzij de grote groene hagen hadden we geen uitzicht op een Kermis aan touringcars, Hop On bussen, touristenstalletjes en massa's. Het weer kreeg een dip en dus werd het ook tijd voor activiteiten zoals musea en Tivoli. Toen de zon weer ging schijnen hebben we parken bekeken en de prachtige botanische tuinen.

Maar wat minstens zo leuk was was gewoon het lopen door de verschillende wijken en koffie drinken in een buurtkonditorijtje, buiten de toeristische routes, waar de dame met haar pop zat, de student met zijn laptop en de oude man met zijn krant. En toen er een hoosbui losbarstte de voorbijgangers even onder de luifel kwam schuilen. Daarna liepen we weer het centrum in.  José schreef: Naar de Nikolajkerk (Kunsthal) geweest. Was een expositie over 60 jaar vriendschap Denemarken-Korea.

Hoogtepunt voor ons was een korte film over een militair die de gedemilitariseerde zone (een verboden strook land van enkele kilometers breed vol mijnen) tussen de Korea's in moest om te controleren op insluipers en daarmee zelf ook een insluiper was. In het donker tussen de vele mijnen beleefde hij een magisch moment. Heel indrukwekkend gefilmd en actueel met de gesprekken tussen Kim Jong Il en Trump bij die zone. Hoe magisch kan het zijn.

Kalvehave 

Na vijf dagen heerlijk Kopenhagen was het weer prima voor een volgende flinke zeiltocht. Noordwest 4, ruime wind tot halve wind. De Sund af naar het zuiden. De kusten werden weer hoger met veel kliffen en bossen. Daarna aan stuurboord een grote baai waar het eiland Møn met hoge heuvels, links voor ons, goed te zien was. Aan het eind van de baai moesten we een heel smal kronkelend betond geultje door tussen de ondiepten. De omgeving was echt weer schitterend, afwisseling van kleinschalige akkerbouw en veeteelt en stukjes bos en stenige kusten met hoger achterland. Een beetje vergelijkbaar met de Bodden in Noordoost Duitsland. Daarna werd het water breder maar nog steeds maar een metertje, soms iets meer, water onder de kiel en dat met die grote keien die je overal ziet...... Regelmatig gaf de dieptemeter 0 aan. Kwam gelukkig door waterplanten. Mooi maar heel inspannend varen. Om de bocht van dat mooie water zagen we het dorp Kalvehave aan de hoge brug naar het eiland Møn. Dit was typisch weer zo'n haventje waarvan we dachten: wat moeten we hier?

Maar de volgende dag veel wind dus het achterland ontdekken. En dat viel niet tegen. Een Spar winkeltje met verse broodjes, heuvels, kliffen, bossen, spectaculaire uitzichten. Prachtig gewandeld.

En ook een betaalbaar eethuisje aan de haven. Beetje combi van Mac Donalds een visrestaurantje en een ijskiosk. Ruimte voor  6 tafeltjes binnen. Met een lekkere visschotel en een donker tapbiertje.

Daarna nog uitgenodigd in een camper bij een alleen reizende vrouw, voor een praatje. Kortom: een beetje weemoed bij vertrek. 

Vordingborg

Opnieuw een prachtige tocht door golvend landschap en over slingerend water. Vakwerk boerderijen en natuurstenen kerkjes tussen plukjes bos en golvende graanvelden. Inmiddels was de wind toegenomen en het laatste stuk van ongeveer 5 km was recht in de wind en met stroom mee. De golven waren daar hoog en steil zodat bij iedere golf de boeg eerst omhoog kwam en daarna met een klap in de volgende golf dook en het water over het dek stroomde en tegen de buiskap sproeide. Hiermee werd de snelheid terug gebracht tot ongeveer de helft en ons welbevinden ook. Er waren klappen bij dat de boot bijna stil kwam te liggen. We zagen Vordingborg, onze volgende bestemming, liggen maar het schoot niet op. En zeilen kon niet door de smalle geul. We konden alleen maar achter de buiskap schuilen en rustig blijven. Eindelijk kwamen we in de haven aan. Door vermoeidheid en frustratie ging het aanleggen in de lange box voor geen meter. Verkeerde lijnen voor en achter maar dankzij geduldige hulp kwam het nog goed. Tja, zelfs met zoveel vaaruren gaat er nog wel eens iets de mist in :-/ . Hier lagen we opnieuw een dag verwaaid

en hebben we een prachtige wandeling gemaakt door een beukenbos en over glooiende velden. Een ree bleef ons lang aankijken en verdween toen in het graan. In Vordingborg was de vakantie voluit losgebarsten en op het dorpsplein stond een overdekt podium waar Pinkpop jaloers op zou zijn. Idd was dat in de haven goed te horen. Afwisselende muziek en 24.00 uur stil. 

Femø

Doordat de westenwind was afgenomen konden we de ondiepe trechter van de Vordingborgsund uit en kwamen we op de zuidelijke helft van de Grote Belt. Breed vaarwater maar nog bij de kust een aantal eilandjes. Wij wilden naar Femø, eilandje van een paar km. Kort stukje zeilen en een beetje motoren en na een paar uur arriveerden we in een snoepje van een haventje. Strandje, winkeltje, ijstentje, vissersloodsje, veerpontje, paar bonte huisjes, zonnetje. Vakantie!

Later zijn we naar de 'hoofdstad' van het eiland gelopen. Hele eiland telt 110 inwoners, verdeeld over drie nederzettingen... Dus Idd,  de hoofdstad had ongeveer 30 vrijstaande huizen, en was mooi met bloemen en kleuren. Maar zooo saai. Hoogtepunten: een bestelauto als courier, vrachtwagen en personenvervoer (tussen de goederen) en een tuinierende autochtoon. Verder geen mens gezien. Snel weer terug naar het haventje waar zowaar een Nederlandse driemaster van de bruine vloot een rondje in kwam draaien alvorens vast te leggen. Wat een stuurmanskunsten! Vol gas zodat de modder in de haven flink omhoog kwam en de hele haven naar rotte eieren rook. Tja, de één zijn plezier aromeert de ander zijn bier.

Lundeborg 

Prachtige zeiltocht met mooie verre uitzichten. Noordwestwaarts over de Grote Belt, boven Langeland langs en dan weer wat afzakken, tussen ondieptes door, naar het haventje Lundeborg. Hadden we goede herinneringen aan van circa 15 jaar geleden. Maar, oei wat was het druk. Propvolle haven met nog één plekje, naast de koelinstallaties van de vissersloods. Wel lekker gewandeld naar en door het dorp. De biologische kruidenier werd volledig gedraaid door vrijwillige dorpsgenoten en zag er geweldig uit. Ruim van opzet en bemensing. Trots vertelden ze over de geschiedenis van hun winkel en hun inzet.   

Ankerbaai Lindelse Nor 

Opnieuw een mooie zeilwind, west 3 tot 4, terwijl wij naar het zuiden zeilden. Opnieuw vakantiekoers! Prachtig landschap tussen het eiland Langeland en de kust van het eiland Fyn (Funen).  Ik had op de kaart een beschutte baai gezien waar geankerd kon worden beschermd tegen de meeste winden. En inderdaad een ongerepte baai, met een paar boerderijtjes, wat streepjes bos en vooral natuur. Wij waren de vierde boot maar ruimte zat. En toen.....helemaal niets. Rust, vogels, kwallen. 

Oh ja, kwallen. Toen het begon te schemeren en de wind weg viel kwamen er duizenden kwallen naar boven en dreven als een compacte gelei rond de boot. Ik heb nog nooit zo iets meegemaakt. Zag er beetje angstaanjagend uit, alsof ze allemaal naar ons aan het happen waren. De zonsondergang was er één om in te lijsten!

José schreef: "het is wonderlijk te zien dat de kusten rondom ons dichterbij lijken te komen naarmate het donkerder wordt. Ze weerspiegelen dan donker in het water". De volgende ochtend iets te lang genoten van de stilte en het ontbijt. Ineens kwam de wind opzetten en blies precies door de ingang van de baai. Het ophalen van het anker koste veel moeite. Maar het was het allemaal waard. Hoogtepunt!

Marstal 

Laatse Deense havenplaatsje voor onze sprong terug naar Kiel.  Marstal op het mooie eiland Aerø. Ook zo'n plek waar we al eerder waren. Ook hier hoogseizoen, overvol en, letterlijk, kermis op de wal. We waren vroeg en daarom nog een plekje maar daarna werd er flink gestapeld. Het weerzien gaf gemengde gevoelens. In 15 jaar is het authentieke haventje en stadje uitgegroeid tot een mega event; een chillcentrum. Nou ja, beetje overdreven maar zo voelde het op dat moment, mede door nachtelijk feestgedruis in een grote feesttent. Op de fiets naar Aeroskøbing, de volgende dag, was een fijne fietstocht. Rustige weggetjes tussen golvend en afwisselend terrein. Maar het stadje zelf was echt verkloot. Mega haven en camping en bussen toeristen. De prachtige straatjes leken nu een museum omringd door horeca. Volendamse toestanden. Het lieflijke stadje? Das war einmahl. Dan was Marstal toch nog een verademing toen zondags de kermisherrie zweeg en we in de vallende avond heerlijk door het stadje en de havens dwaalden, op zoek naar een schaarse brievenbus. 

Toch nog froh op Aerø.

Volgende en laatste blog, 8: Terug bij Kiel, rondje Oostzee volbracht.

Groeten, José en Chris