Klaar om te wenden? Naar de Oostzee in 2022. Deel 4: lauwersoog naar Kiel.

Van zoetwatermatroos naar ingeslingerde Zeebonken

Lauwersoog is een aparte plek. Een grote vissershaven, een veerhaven en een jachthaven, een sluis en een brug en op de kant een paar grote fabrieksloodsen, en twee restaurants met de uitstraling van een fabriekskantine  waar alleen vis kan worden gegeten. Zoals het hoort: vlot consumeren, zelf opruimen en wegwezen. Wij aten de avond voor vertrek een fish plate. Twee maal lekkerbek formaat A4 in de  lengte doormidden. José  een flinke schol. De vis was perfect klaargemaakt, met paneermeel er op in de hete olie, opgediend op een plastic bord met paar sauzen erbij en met wat koolsla waar ook goed wat saus overheen was gedaan was en een flinke portie friet. Samen met een Hertog Jan smaakte het me prima, haha.

Dinsdag 17 mei, 10.10 hoog water Lauwersoog en dus vertrekken, met de ebstroom mee het Wad uit naar de Noordzee.

53 nautische mijlen voor de boeg, 98 km.

Even een weetje: De nautische mijl werd berekend als 1/10.000.000 deel van de evenaar naar de Noordpool. Omgerekend 1,852 km per Nautical Mile. Dus de afstand van Lauwersoog naar Norderney, is 53 x 1,852 = 98 km. (afgerond, ik ben van de afrondingen: men moet niet verzanden in reeksen achter komma's, dat leidt allen maar af van waar het over gaat in het leven!)

Een pittig stukje varen dus maar het was weer prachtig op het water. Schuin rechts voor ons Schiermonnikoog, links de kust en recht vooruit grote boven water uitstekende zandplaten. De zon scheen en voor het eerst in dagen was het rustig weer.

Eerst het wad uit en dus netjes tussen de betonning blijven (de boeien) waar de geul slingert als een rivier tussen de ondieptes en de droge platen, het zeegat uit tussen Schiermonnikoog en Ameland, nog wat ondieptes aan de Noordzeekant vermijden en dan eindelijk de koers naar Norderney. Nou ja, dat is ook geen rechte lijn want je krijgt dan nog de aanloop van de Eems die je moet kruisen, de ondieptes ten noorden van het eiland Borkum en dan uiteindelijk de ondiepten voor Norderney. 

Aanvankelijk was het nog wat zeilen toen we op het laatste stuk Wad de boot dwars op de wind hadden maar al snel bleef er weinig wind over. Niet handig met na het zeegat een koers recht voor de wind uit met de golven uit het noorden die de harde noordelijke wind afgelopen dagen hadden opgebouwd. Klapperende zeilen en een heen en weer slingerende boot en dus een ongemakkelijk wandel aan boord. Gelukkig hadden we allebei een 'Primatourtje' ingenomen om niet zeeziek te worden met deze warrige en draaiende golven. Geen overbodige luxe bleek dus.

Het was weer een flinke rekenerij geweest want die afstand van 53 mijl is alleen te halen al je maximaal gebruik maakt van het tij. Bij Lauwersoog de ebstroom mee naar zee en bij Norderney weer de vloedstroom mee naar binnen, het Duitse Wad op, naar de haven. En daar tussen dus snelheid houden want je moet op tijd aankomen omdat als het tij keert (kentert) kom je nauwelijks meer tegen de getijde stroom in. Ik heb steeds meer bewondering voor de zeelieden die dit vroeger allemaal zonder motoren en technische hulpmiddelen deden! Maar dat ging dan ook niet altijd goed. Onze kusten wemelen van de wrakken.

De wind viel dus bijna helemaal weg en de motor moest bijgezet worden om gemiddeld 5 knopen te blijven varen, liefs iets meer. We waren dus flink met planning bezig en zeker niet genietend dobberen. Dus de twee tegenstellingen speelden weer een grote rol: plannen met kans op frustratie en lekker varen en genieten van het hier en nu. We probeerden het allebei maar we kwamen niet helemaal los van het plangevoel. Ach daarnaast geeft een stukje spanning en wat stress ook wel weer een lekker bekend gevoel. Ik ben tenslotte pas net met pensioen 😉

We kwamen op tijd aan in de haven van Norderney. Ondanks mijn sombermans gevoel dat de haven altijd overvol is ( gelezen) bleek er plek zat. Mooi plekje naast een zeer vriendelijk Duits echtpaar op leeftijd. Kunnen we meteen ons Duits weer flink oefenen.

De volgende dag lekker over het eiland gefietst en langs de boulevard gewandeld. Het is een eiland met veel dikke mensen, kuurhotels, sportgelegenheden en sanatoria. Veel mensen komen op Norderney aan hun gezondheid werken en dat s'avonds  ook meteen weer wegtafelen met de vette happen en liters wijn. Zo hoort het in Duitsland. Goed voor de middenstand.

We zouden twee volle dagen blijven: luieren, slenteren en fietsen, kortom vakantie houden in afwachting van de goede wind om de grote tocht over zee naar Cuxhafen, aan de Elbe, te maken. Toch savonds nog even een weerkaartje  erbij. Wat bleek, de voorspelling was volledig gewijzigd, de wind zou overmorgen weer op kop gaan staan en flink toenemen. We moeten morgenvroeg meteen vertrekken. Daar gaan de planningen en de plannen weer.

Tot diep in de avond alles uitrekenen, opschrijven,  zeekaarten klaarleggen en routes intekenen, koffie en thee klaarmaken in de thermoskannen, brood smeren, zeilkleding en reddingsvesten klaarleggen etc. Wekker gezet om 4.30. Om 5.10 voeren we met nog een paar andere zeilboten, twee uur voor laag water  de haven uit, richting zee. Blijkbaar goed berekend 😀. 

Het is prachtig om zo vroeg, het is al licht maar de zon is nog niet op, het zeegat uit te varen. Op dezelfde plek kwamen we zo'n 15 jaar geleden na een pittige nachttocht aan bij het krieken van de dag. We hebben er nog een prachtige foto van en stoere herinneringen. Kapot waren we toen na 28 uur aan één stuk op zee te zijn geweest. In de haven van Norderney, na het aanleggen, hebben we toen een gat in de dag geslapen. Maar nu vertrokken we dus en genoten we van de eerste zonnestralen en het mysterieuze licht want het was wat heiig.

Land en andere boten verdwenen een beetje of helemaal in de nevel. Gelukkig hebben we de AIS zodat de scheepvaart ons ziet varen en wij hen, op het scherm van de plotter (zee-Tomtom). De wind liet het helemaal afweten dus opnieuw ging het op de motor. Het zij zo, beter dan wind op de kop.

Vandaag dinsdag 17 mei: Norderney Cuxhafen,  totaal 65 mijl, 117 km. Meer stroom mee, vooral op de Elbe, dan de vorige tocht dus ook ongeveer 11 uur varen. Het was geen saaie tocht. Ondieptes, diverse grote aanlopen naar havensteden, ankergebieden voor wachtende zeeschepen en natuurlijk de enorme trechtermond van de Elbe waarvan de diepere geul met diverse grote slingers naar het land kronkelt. Mooi gebied, vergelijkbaar met de Wadden, waar het in feite ook een onderdeel van uitmaakt. Behalve de nevel zijn er niet echt situaties geweest die interessant zijn voor de lezer dus hier komt de finale van de dag: ter hoogte van Cuxhaven stroomt de rivier zeer snel en is de ingang van de jachthaven tamelijk smal dus dat is altijd weer een spannend moment voor ons om op het juiste moment op te sturen en met extra snelheid naar binnen te varen, en metteen daarna af te remmen. Maar het was niet onze eerste keer en het ging weer goed. Ik merkte toen pas de vermoeidheid.

We trakteerde ons maar weer eens op een etentje, restaurant aan de jachthaven, maar erg veel zinnigs kwam er niet meer uit.

Oh ja, net voor dat we uit eten gingen moesten we de haven nog betalen. De havenmeester was afwezig maar er stond een mobiel telefoonnummer die je dan kunt bellen. De havenmeester nam op en vertelde dat hij onderweg was naar het havenkantoor. Op dat moment kwam hij binnen. Hij moest lachen om onze verbaasde gezichten en zei toen dat hij altijd heel erg snel was als er betaald ging worden. Ook hier moest hij flink om lachen en omdat hij in een goede bui was herhaalde hij het nog maar een keer: hij was altijd snel als er geld aan te pas kwam, heel snel hahaha.

Woensdag 18 mei vertrokken we 12.30 over de Elbe, richting het sluizencomplex van het Noord Oostzeekanaal, wat de Hollanders altijd het Kielerkanaal noemen.

Ruime wind dus een flink stuk genua uitgerold.

Het duurde meer dan een uur voordat we de zeesluis in mochten, met ongeveer 7 zeilboten. 98 km kanaal moesten we op de motor afleggen.

Vandaag nog 40 km naar een mooi zijkanaaltje voor de nacht in een landelijke omgeving bij een sluisje. Oud beschermd kultuur lanschap. Helemaal rustig en stil? Oorverdovende herrie van allemaal beesten. 3, 4 nee 5 Koekoeken die tegen elkaar aan het inkoekoeken waren, links in een sloot een koor van groene kikkers, rechts van ons een poel met een koor van groene kikkers, verderop een zooitje ganzen die ruzie zochten met een paar zwanen die elkaar het hof maakten, kraaien die een plek voor de nacht zochten in de bomen rond ons, merels die hun avondliederen zongen, koeien uit een aanpalende weide en dan kwamen er af en toe nog kreten uit het moerasbos. Ik verzuchtte: het is vaak rustiger in onze achtertuin midden in de stad.

Donderdag 19 mei: een kleine 60 km te gaan tot Kiel. We maken het ons maar gemakkelijk! 

Niet veel beleefd, behalve waar het kanaal een versmalling heeft kwam er een enorm zeeschip vlak langs.

Eerst stuwde hij het water vooruit en gingen we even net zo snel als dat schip en daarna zoog hij het water zo weg dat ik ineens bijna stil kwam te liggen. Het schip was erg dichtbij en dat was behoorlijk (in)spannend sturen. Helmstok met twee handen vast omdat in al die turbulentie het sturen zwaar ging. Aan het eind van het kanaal is ook een sluiscomplex voordat je de Kieler fjord opvaart. Ook hier duurde het heel lang voordat we de sluis in mochten. We zagen op buienradar dat er zeer zware buien met onweer onderweg waren en ja hoor, vlak voordat we de sluis uit konden brak de bui los. Stromende regen en onweersklappen. Zo voeren we door de Kieler fjord naar de dichtstbijzijnde jachthaven, naast een marinehaven, waar nog net één vrije box was. Pfft genoeg mijlen gevaren nu een paar dagen Kiel ontdekken.

Tekst: Chris,                                                                                                          Taal en stijlchecks,  aanwijzingen en kleine verbeteringen: José.